Verkefnið fól þess vegna í sér að finna leið til að höfða til beggja hópa – það krafði okkur um frumlega og nútímalega meðferð á hátíðlegu og klassísku viðfangsefni. Eðli og hlutverk hljómsveitarinnar, markhóparnir og augnablikið eftir heimsfaraldur lögðu grunninn að hugmyndavinnunni. Til að vinna hana settum við á blað þrjú hugtök sem fönguðu þessar þrjár forsendur á áhugaverðan hátt, og fundum sameiginlegan punkt þeirra á milli. Þessi hugtök voru: 1) að vakna af dvala eftir heimsfaraldurinn, 2) að fólk myndi hrífast með, 3) og villt náttúran sem býr í eðli sinfónutónlistar. Þannig kom hönnunarhugmyndin til okkar; Sinfónían springur út.

Við sögðum skilið við svart-hvítar myndir af hljómsveitarmeðlimum sem höfðu einkennt markaðsefni Sinfóníunnar í mörg ár, og byrjuðum með auðan striga með þessari einföldu setningu. Herferðin tók mið af yfirstandandi árstíð hvers tíma sem tilvísun í Árstíðirnar fjórar eftir Vivaldi, og var þannig síbreytileg og aðlagaðist þeim raunveruleika sem hún talaði inn í. Hönnun og texti fylgdi jafnvægislínunni á milli frjálslegrar náttúru og fágunar, og stjórnast af tónlistinni sem ómar – hvort sem er, í bakgrunni myndbands eða í huga áhorfandans.

Ári seinna hélt blómaskeiðið áfram en þá voru blómin teiknuð í þrívídd. Innsæið byggði enn á sömu greiningarvinnunni, með þeirri breytingu að minna fólk síður á dvalann sem heimsbyggðin hafði verið í, og með meiri áherslu á sköpunarkraftinn; töfrandi uppsprettuna. Sprungnum út leyfum við blómunum að njóta sín, með herferðinni Sinfónían í blóma. Þar sjást blómin í nærmynd, súrrealísk og uppspunnin, með skærum litum sem vísa meðal annars í tónleikaraðir sem Sinfónían býður upp á.